Miyerkules, Setyembre 2, 2015

Ang Tunay na Pananampalataya


Naranasan mo na bang masadlak sa isang  napakabigat na problema? Tiyak ito ang tanong na mabilis mong masasagot. Natural lahat ng tao ay dumadaan sa ganitong sitwasyon. Ngunit sino nga ba ang tutulong sa atin upang magawa nating malagpasan ang mga pagsubok na ito? Pamilya ba, kaklase, kaibigan, kabarkada karelasyon o kung sino-sino pa diyan na nakapaligid sa iyo. Pero minsan nakakalimutan nating lahat na ang Diyos ang tunay na kasagutan sa ating problema.

Sa buhay natin dumarating ang mabibigat na pagsubok na siyang susukat kung gaano tayo katatag at gaano tayo kalapit sa Diyos. Minsan ay nararanasan natin na madapa, Gayunpaman, pipilitin pa rin nating tumayo dahil may pinanghahawakan tayo, at ito ay ang pananampalataya sa Diyos.

Tuwing linggo, normal lang na makikita ka ng mga pamilyang Pilipino sama-samang nagsisimba. Isa na itong kaugalian kung saan naglalagay tayo ng oras para sa ating panginoon sa kanyang tahanan. Maaaring  sila’y nagpapasalamat, humihingi ng tulong, o kaya naman ay nagsisisi  ng kasalanan. Subalit minsan ay sumagi sa isip ko, nasusukat ba sa lingguhang pagsisimba ang pananampalataya? Dahil ba sa pagsisimba ay maliligtas ka na at malalayo ka na sa kapahamakan?

OO, Naisip ko na ang hindi pagsisimba ay isang napakaling kasalanan sa Diyos at maituturing itong  pagkukulang bilang isang tao, ngunit marahil ay hindi ito nangangahulugang malayo ka sa kanya. Hindi ba’t ang pagpapakita ng kabutihan sa kapwa mo ay isang batayan? Ang pagdarasal, kung saan ay tinatawag natin ang pangalan Niya, ay siyang nagpapatunay na naaalala natin siya.


Nakakalungkot isipin na marami sa atin ay tila ba nauunahan na sila ng panghuhusga at naiisip agad ang mga negatibong bunga ng hindi pagsisimba. Pumasok tuloy sa aking isipan na kung bakit may mga taong mababa ang tingin sa mga taong di nagsisimba?Bakit yung  iba nga sa kanila na madalas  sila pa ang parang hindi nanggaling sa simbahan ang ugali. Hindi rin naman naipapakita ang magandang asal na napulot nila sa pagsisimba? At di ba may taong gusto lamang linisin ang kanyang pangalan, alisin ang bahid ng kasamaan ngunit patuloy pa ring gumagawa ng kasamaan? Nasaan ang katotohanan doon.

Iba-iba tayo ng paniniwala ngunit para sa akin, dapat lang na maging pantay ang pagtrato ng ibang tao sa mga nagsisimba at hindi.  Ang mahalaga hangga’t alam natin na nasa puso natin ang Diyos, tiyak na mananatili Siya sa ating kalooban at mananaig ang kabutihan anuman ang mangyari.Dahil dito ay magkakaroon tayo ng matatag na pananampalataya na hindi masisira ng kahit ano at magpapadala sa anumang sinasabi o inihahatol ng iba at ito ang masasabi nating tunay na pananampalataya sa Diyos.


Walang komento:

Mag-post ng isang Komento