Setyembre na at malapit nang matapos ang unang
semester ko sa kolehiyo. Masaya dahil kahit papaano ay nakapag-adjust na ko sa
mga bagong kaklase at ang buhay ng pagiging college student bilang freshman.
Pero nakakalungkot din dahil parang napakabilis ng pagtakbo ng panahon. Ngayon
ito na naman ako nangungulila sa naging mga karanasan ko noong high school at
ang mga kaklase kong miss na miss ko na.
Sabi nila ang ang hayskul ang pinakamasayang parte
ng pag – aaral mo. Lahat ng mga “first time” ay dito nagaganap. Lahat ng mga di
inaasahang bagay, nagyayari o di kaya’y nadidiskubre mo. At higit sa lahat,
dito mo nahubog ang iyong sarili di lamang bilang isang tineydeyer ngunit
bilang isang mag – aaral. Maraming rason kung bakit ang highschool ang pinaka
masaya. Marami ring rason kung bakit ito rin ang pinakamalungkot. Pero ang
ikinaganda nito ay marami kang natutunan, di lang pagdating sa akademiks ngunit
pati narin sa iyong buhay.
Sino sa inyo ang namimiss ang lahat ng nakasulat???
nakipagdaldalan
nanghiram
at nagpahiram ng ballpen (tapos di na binabalik),
hingian ng
papel, (1/4, ½, 1 whole yung feeling na
nilalagyan na ng kaklase mo ng pangalan bawat sheet para di ka na makahingi)
nagpapahiram ng stapler (kaya di ko na dinadala kasi nasira),
nakaranas
ng mga sermon ng teacher (parang misa tuwing may nagawang mali)
nagpa-asignment
ng sobrang haba
sumali sa
intramurals
nagmahal (kay
crush, sa syota mo at syempre kay God),
nasaktan
mag-
interview ng mga tao para sa journalism
madala sa
clinic
pumasok sa
library (yung tipong pinapalabas kayo ng librarian dahil nag-iingay lang kayo
sa loob)
magpa
photocopy ng sandamakmak
magpasa ng
mga projects at sankatukak na worksheets, (yung isang araw na lang bago
magpasahan tapos doon ka palang gagawa )
mahirapan
sa math
bumagsak sa
mga quizzes, long test
magpuyat
maganalyze
kung debit o credit,
mapagalitan
ng teacher
mastress at
magkaron ng napakalaking eyebugs,
magJS prom
at mag fieldtrip
mag flagceremony
at mag flag retreat
maging
officer ng klase,
maging
student teacher
magclass
picture every year,
nagtest na
kung anu-ano,
mag CAT
magbayad ng
limang piso araw – araw,
mabigyan ng
maraming ticket (tapos ibabalik),
malate
magsabmit ng kung anu-ano,
kumain sa
classroom
mainis sa
mga epal
makaranas
ng over – all champion sa mga contest
magka gold,
silver, bronze na medal
magka
certificate
pumasok sa
top 10
mawalan ng
pera
mauna sa
classroom
makumpisan
ng cellphone
gumawa ng
portfolio,
maging
masaya,
hayahay
buhay
Ang sarap kayang balik-balikan ang mga pangyayari
ito noong high school. Lahat talaga mararanasan mo. Pero sabi nga nila “Things
end, but memories last”. Lahat ng mga karanasang ito ay maalala mo hanggang sa
pagtanda mo. At ang karansang ito ang hindi ninuman maagaw sa iyo. Kaya sa mga
lahat ng naging parte ng high school life ko maraming maraming salamat sa inyo
dahil hindi ako mahuhubog bilang tao kung wala kayo.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento